Ik ben inmiddels drie weken bezig met no-poo de no-poo methode. En hoera: ik merk inderdaad dat mijn haar minder snel vet raakt. Ik hoef het ook niet meer voortdurend ingevlochten te dragen om te voorkomen dat het snel vet wordt. Ik was nu om de week. Tegen dag vijf zet ik het vast. Met een sjaaltje. Geïnspireerd op het dragen van sjaaltjes in je haar en een verhaal dat ik vond, ontwierp ik een kapsel voor en met vet haar :P

De dagen waarop ik mijn haar eigenlijk niet meer zo super crispy vond droeg ik een sjaal in mijn haar. Ik merkte dat ik dan eigenlijk ook de stijl van mijn kleding daarop moest aanpassen. Anders leek mijn hoofd zo’n klein speldenknopje op mijn lijf, zonder de volume van mijn haar. Met een sjaal om mijn nek,
eigenlijk zoals de moslima’s zichzelf hier in Rotterdam zichzelf ook stylen, vond ik een mooie balans tussen kapsel en kleding.

Vet verhaal over vette lokken
Tijdens mijn research stuitte ik op het verhaal van les tricoteuses (frans voor: de breisters). Ik zag een parallel tussen hun statement van weleer en het mijne met dit project nu. Hoewel die dames – en terecht – een tandje feller waren dan ik. Maar vrouwelijke nijverheid is wat ons bindt in onze statements:
Tijdens de franse revolutie, kwam het volk in opstand tegen de rijke klasse; de aristocratie, die in exorbitant weelde leefde. Veel van deze rijke lui, werden onthoofd met de daartoe speciaal ontworpen - mega efficiënte- guillotine.

Rondom de guillotine in Parijs verzamelden zich steevast een groep vrouwen die al breiend zaten te wachten op de executies. Wanneer er inderdaad een veroordeelde op het schavot verscheen, maakten deze vrouwen het noodlottige moment compleet door de veroordeelde uitgebreid uit te schelden. Deze akelige act werd compleet gemaakt door hun afstotelijk uiterlijk: hoe vetter de dames hun haren konden laten worden, des te beter. ‘’Waarom deden ze dat?’’, Hoor ik je denken! Nou, deze vrouwen wilden graag inspraak in de nieuw vorm te geven democratie van Frankrijk. Maar het werd hen ontzegd om deel te nemen aan politieke partijen omdat ze vrouw waren. Dit gebrei en hun shocking vertoning en gescheld en rondom de guillotine, was hun manier om letterlijk toch hun stem van protest te laten horen. [1]

Het feit dat de vrouwen zaten te breien, vind ik ook een mooie metafoor voor hoe je om kunt gaan met situaties die buiten je eigen macht liggen, gelijk aan de huidige lock down:
‘’Theories as to why the women knitted in public have varied. Some people believe they knitted because knitting alleviated stress and depression, which in turn helped them relax. Dickens wrote that their knitting was a “mechanical substitute for eating and drinking.” Still others claim they knitted to add to their meager incomes or to clothe their families. What Dickens and others may have missed is that in the eighteenth-century women were expected to use their free time in productive pursuits. Thus, it was a fad to be busy, and the tricoteuses may have been in the habit of knitting because of social expectation.’’ [2]

Ode
Ik denk dat je kunt stellen dat deze vrouwen de feministen van de revolutie waren, beknot door een tijd die het nog niet met hen voor had. Maar toch best punk, I think. Om deze vrouwen te eren, noem ik mijn tweede kapsel rondom mijn eigen vette no-poo haar, naar hen: ‘La Tricoteuse’.

Het geven van namen aan kapsels bleek trouwens ook iets frans te zijn. Zelfs de pruiken van de eerder genoemden aristocraten hadden per stijl een eigen naam. Zoals: ‘’Coiffure à la Venus, à la Espagne, à la Turque’’. Of wat dacht je van de in 1774 gepatenteerde pruiknaam ‘’Coiffure Pouf au Sentiment’’? Deze pruik was zeker 30cm hoog en was gedecoreerd met kleine geschilderde portretjes en haarlokken van de kinderen van de draagster. In de tijd van voor de damesblaadjes en al vanaf de Renaissance werden er poppen vanuit Frankrijk naar de Noord- en Zuid-Europese landen verzonden die compleet volgens de laatste mode gekapt en gekleed waren. Mede op deze manier werd de franse mode eeuwen lang bepalend voor de ontwikkeling van mode en haardracht in Europa. [1]

Wikkel en wet hair look maken
Maar oké: hoe maak je zelf van die wikkels in je haar? Dat is best eenvoudig eigenlijk: je draait twee plukken haar om elkaar heen en zet deze vast aan de punt. Ik heb garen gebruikt in plaats van wegwerp elastiekjes. I promise you: deze wokkels (of in haar-jargon: torsades) maken is wel een poepie sneller dan
vlechten. En je kunt dit natuurlijk ook doen met groteren plukken haar. De wet hairlook zoals op de foto’s rondom mijn pony heb ik gemaakt met olijfolie. Omdat op dit moment ook zelf echt olijfolie gebruik om de punten van mijn haar twee keer per week mee te verzorgen. Dat doe ik alleen niet met zo veel olie als gebruikt voor de foto hoor! Dat was alleen voor de kiek ;) Maar in het echie neem ik telkens een paar druppels olijfolie mijn handen en wrijf ik daar mijn nog altijd wat droge haarpunten mee in. Zo hebben vrouwen door de geschiedenis heen hetzelfde euvel getackeld. En ja; dat scheelt enorm! Mijn haarpunten zijn al een stuk minder pluizig dan toen ik met dit experiment begon.

Update no-poo
Mijn haar wassen doe ik momenteel één keer per week met zeep en een naspoeling van appelazijn als duurzamer alternatief voor reguliere shampoo. En ook omdat ik las op diverse blogs en fora over no-poo dat deze manier van wassen helpt om de conditie van je haar te verbeteren. Het naspoelen met appelazijn
is bedoeld om de zuurtegraad van je haar weer in balans te brengen, nadat je het met zo’n hele basische blok zeep hebt gewassen. Als je dat niet doet, voelt je haar als touw aan, kan ik je vertellen, haha! Ik gebruik handgemaakte en biologische vegan zeep die ik twee jaar geleden in Brussel op een lokale markt heb gekocht. Als ik ga douchen gebruik ik warm water, masseer ik eerst mijn hoofdhuid goed met mijn vingertoppen en daarna doe ik hetzelfde als ik de zeep ga inbrengen. De appelazijn is zelfgemaakt. Dat soort dingen vindt mijn husby leuk om te maken... ik klaag niet. Ik ben niet boos :P Maar elke
appelazijn volstaat.

Je zou kunnen denken dat ik ook gewoon helemaal kan stoppen met mijn haar wassen. Het heet toch NO-poo tenslotte? Maar mijn haar helemaal niet wassen werkt voor mij (vooralsnog) niet. Op een gegeven moment ontstaat er toch een build -up van haarvet en schilfers (bleh). Ik las op verschillende fora en
online discussies dat het ook niet iedereen lukt op helemaal no-poo te gaan. Ik ga nog wel proberen de tussenpozen tussen de wasbeurten wat verder op te rekken. Maar het is geen heilig moeten.

Ik vind het wassen met gewone zeep fijn. Ik zie zeker al resultaat. Mijn haar voelt ook zachter. Maar ik vind dat naspoelen met azijn wel een partij omslachtig. Ik ga daarom toch op zoek naar een daarvoor speciaal gemaakte shampoo zeepbar en daarmee wassen. Welk product ik heb gevonden en of ik het fijn vind werken vertel ik in mijn volgende blog ;)

Haarkleur
Intussen heb ik ook lekker veel uitgroei. Normaal gesproken had ik mijn haar al lang geverfd. Maar eigenlijk wil ik dit momentum van de lock down ook aangrijpen om te zien of het ook mooi is als ik mijn eigen kleur weer terug laat groeien. Ik verf mijn haren namelijk al sinds (ja, ik weet het) mijn 16de een tint of twee lichter dan mijn eigen kleur.

Het enige wat ik nu wel shit vind, is dat het eerder geverfde haar zo gelig verschiet van de zon. Ik vind dat er namelijk altijd zo shabby uit zien. I like it assig-blond. Maar misschien is daar ook wel een (historisch) huismiddeltje op te vinden. Als jullie het weten, mogen jullie het zeker laten weten! Ik ga daar in elk geval ook naar zoeken.

Ik heb trouwens een paar historische recepten gevonden voor haarverven. Daar schrijf ik de volgende blog meer over. Tot dan babes!

Bronnen:

[1] Michels, H., Uiterlijk Schoon – haardracht en opsmuk door de eeuwen heen, (1994) Globe

[2] Dickens, C., A Tale of Two Cities, (2005), p. 214.