11 maart 2022

Het is 1 maart '22; de eerste dag van dit jaar durende performance onderzoek naar het radicaal verduurzamen van mijn kleding. Twee dagen geleden haalde ik de set op uit het naaiatelier. ‘Vers af’: de coupeuse naaide nog even live onder mijn neus, de laatste knopen op de overall. Maar met ‘af’ bedoel ik vooral klaar om te veranderen. Want de eerste week bleek er een te zijn van keuzes maken, verstellen en nog heel snel oplossingen vinden. De jas die ik bijvoorbeeld had bedacht om er bij de gaan dragen, bleek voor geen meter te kleuren.

Dus halsoverkop fietste ik naar de kringloopwinkel, om toch een complete look samen te samenstellen en te tonen voor een interview/filmopname die voor een dag later op de planning stond. Tot in de late uurtjes heb ik deze jas beschilderd om de gehele look te laten kloppen. Dat soort dingen, hahaha…

Pasvorm en stijlen die klopt bij jouw figuur
Na jaren van diy-kleding maken, weet ik zo ongeveer wel wat mij tof en heel veel minder tof staat. Deze chick heeft geen zandloper figuur; ik ben eerder een Twiggy (of ‘’plank’’ zoals ze me oh zo liefdevol op school tijdens mijn puberjaartjes noemden, haha). Ik heb nog steeds niet veel billen of heupen, dus voor mijn figuur is het mooi als ik mijn taille benadruk of opties veins. Er zit daarom een naad rondom het smalste punt van mijn taille, zo’n 10cm boven mijn navel. Reguliere broeken die tot die hoogte komen, staan mij ook gaaf, zoals paperbag trousers. Omdat de kleur van de overall nogal donker is, en daarom al snel massief groot oogt, hebben we de bovenkant van het lijfje van de overall relatief klein gehouden, zodat je de contour van de rest van mijn lichaam ook nog kunt zien. De nauw aansluitende trui of blouse die ik eronder draag, helpt om te tonen dat onder deze grote en best theatrale outfit, niet een enorm menswezen schuil gaat.

De lengte van de overall was daarom ook belangrijk: hoe langer het geheel, deste ranker het het totaalplaatje oogt. De broekspijpen zijn daarom maximaal lang gehouden en ik heb besloten een jaar lang plateauboots te dragen, die ik al had en helemaal op ga gebruiken. Voor de zomer ga ik misschien over op open hakken, eventueel in combinatie met een toffe gekleurde sok er in (maar misschien geef ik wel ‘’alles voor de kunst’’ en minimaliseer en beperk ik de outfit tot deze gesloten boots). En ja, ik weet het; ik ben gek dat ik een jaar lang op hakken ga lopen. Maar dat is wat ik altijd al doe om te zorgen dat ik letterlijk op gelijke hoogte sta met alle man-mensen, om maar niet genegeerdd te worden. Dus voor mij is dat geen aanpassing.

De beste kleuren kiezen
Voor mij als blonde chick met een koele ondertoon in mijn huid, zijn de ‘koude/koele’ kleuren uit het spectrum het meest flaterend om te dragen: grijs, blauwige paars, blauw, roze, wit. Dat zijn dus de kleuren die de boventoon voeren in mijn kledingset. Op de site van colorwise staat deze fantastische tool waarmee je jouw ideale kledingkleurenpalet precies kunt uitdoktoren en samenstellen.

Materialen
Hoewel de 100% organisch geproduceerde en uit Europa afkomstige hennepstof van de overall al heerlijk warm is en isoleert, draag ik nu in de wintermaanden afwisselend twee leggings onder de overall. Waarvan ééntje helemaal dicht is, en de andere opengewerkt; een beetje zoals jarretels, zodat ik een beetje in kan spelen op het weer. Deze leggings heb ik jaren geleden gekocht en bleken onverwoestbaar, dus ik gebruik ze gewoon helemaal op. Dat is uiteindelijk het meest duurzaam om te doen.
De blouse en okergele voering van de overall bestaan uit biologisch Europees katoen en de trui komt van het duurzame merk Reformation. De trui is het enige item uit de garderobe dat niet 100% plantbased is. Hij is namelijk gemaakt van gerycelde wolafval.

En omdat ik me voor dit project verplicht voel om het naadje van de kous te delen: mijn sokken zijn salvaged wollen sokken waarvan ik alweer drie jaar geleden een afvalpartij opkocht bij Scrap in Rotterdam. Mijn ondergoed bestaat uit twee zelfgemaakte sets van geupcycelde katoen dat ik nog in huis had. De roze/oranje set heb ik zelf geborduurd. De rest van mijn ondergoed is wat ik nog had en wat ik helemaal ga verbruiken waarna ik het zal vervangen met ondergoed van duurzame herkomst. Want wat ik na al mijn vooronderzoek heb geleerd is dat de meest duurzame manier van met kleding omgaan is om kleding zo lang mogelijk te dragen. Dus dat doe ik voorlopig met mijn sokkies en slippies ;)

Wat is er intussen al veranderd aan de set?

Naast het nachtelijke doorbeunen voor die jas, ging de gedachte: ‘’My lord, wat heb ik nou weer bedacht?!’’, de eerste vier dagen zeker eens per uur door mijn hoofd. De broekspijpen van deze outfit; daar moest ik het meeste aan wennen. Opeens moest ik mijn overall even optillen als ik een trappetje op of af moest. En ik schopte voor mijn gevoel telkens tegen de stof aan. Mijn eerste neiging was om de broekspijpen dan maar meteen te veranderen: ‘’Dit ga ik geen jaar volhouden zo!’’. Maar ik ben blij dat ik mezelf even de tijd heb gegeven om het aan te kijken. Nu op dag 8, ben ik al een stuk meer gewend geraakt aan hoe de kleding aanvoelt op mijn lichaam. Als ik ga fietsen, bind ik de lusjes die in de broekspijpen verwerkt zitten, aan knopen die op de achterkant van de overall genaaid zitten. En een mooi neveneffect is, dat ik meer de tijd neem om te lopen; ik ben nogal een type dat altijd maar aan de kant gaat voor alle andere mensen. Maar ik kan nu niet langer ‘’ff snel’’ een stapje opzij doen. Of ik nou wil of niet: de anderen gaan nu voor mij aan de kant omdat ik niet langer wegschiet. Daarnaast helpen mijn hoge plateauzolen en de imposante look van de donkerblauwe overall denk ik ook wel om een présence te creëren die wat afdwingt, haha :P

Commitment en symbiose
De knopen voor mijn schouderbanden heb ik versteld, zodat ze nog net wat beter passen. Fune tunen dus.
Ik merkte na enkele dagen dat deze schouderbanden ook wel erg bleven wrijven op mijn schouders. Maar inmiddels is mijn huid daar blijkbaar alweer aan gewend. Van ieder ander kledingstuk had ik zulke discomfort nooit geaccepteerd en was het item waarschijnlijk retour of richting prullenbak gegaan (nou ja, kledinginzamelpunt dan). Maar omdat ik zo’n enorme tijds- en geldinvestering heb gemaakt t.b.v. dit project, merk ik dat ik mijn keuzes ook veel minder impulsief (en wederom dus langzamer) maak. Ik heb opeens ook de discipline om een schort of schildersoverall aan te trekken als ik in mijn atelier aan de slag ga, daar waar ik voorheen mezelf wijsmaakte dat ik toch niet zou morsen, om vervolgens toch weer met een verfvlek op mijn nieuwe trui te eindigen… - herkenbaar voor de kunstenaars onder ons? -

Langzaam maar zeker ontstaat er dus een symbiose; een gecommitteerde relatie tussen mijn kleding en ik. Mijn kleding is gemaakt voor mijn wensen en lichaam, maar waar het allemaal nog niet precies aansluit, past mijn lichaam en mijn mindset zich aan op mijn kleding. Eigenlijk zou in die zin iedereen eens een maand een totaal andere kledingstijl aan moeten nemen; om te kijken hoe jouw kleding jouw gedrag en lichaamshouding beïnvloed en of dat eigenlijk wel is wat je wilt.

Van aanpassen komt aanpassen
De soubrassen (anti-zweet okselpads) ga ik aanpassen met elastiek, want die blijven nog niet zitten zoals ik wil. Wordt vervolgd nog dus. De stoffen ‘’inlegkruisjes’’ werken al wel perfecto. Ik heb inmiddels ook wasbaar maandverband met discreet opbergtasje gekocht wat ik ook heel fijn vind werken. Want als je zo’n grote verandering maakt in je leven, zie je plots heel veel andere details. ’’Eigenlijk kan ik het nu ook niet meer maken om mijn nagels nog langer met reguliere nagellak te lakken’’, Bedacht ik me bijvoorbeeld ook. Ik ben daarom wat experimentjes in mijn atelier begonnen op zoek naar duurzamere en/of helemaal plant based alternatieven. Ik kreeg ook alweer tips van een lezer. Dank! Maar misschien kan ik het zelf nog duurzamer voor elkaar. Daar kom ik dus ook nog op terug ;)

Eind februari liep mijn andere verduurzamingsexperiment af: Knotting New waarvoor ik duurzame haarverzorgingstechnieken onderzocht. Na een jaar van no-poo methode en te zijn gestopt met mijn haar te verven, heb ik veel gezonder haar dat zich gewoon plots wél leent voor invlechten. Mijn kapsel kan nu dus ook meedoen in de complete look.

Oude garderobe voor de vluchtelingen
Het duurde even voordat echt alle kledingstukken uit mijn 'oude garderobe' uit de was terug waren. Het was allemaal niet veel meer, maar er is een doos met truien en schoenen naar de Oekraïense vluchtelingen gegaan. Een betere bestemming kon ik me niet bedenken.

Ik weet verder zeker dat de aankomende blog zal gaan over zelf eco wasmiddel maken, want… haha ;) De Marseillezeep is inmiddels gelukkig onderweg!

Schieten jou bij het lezen allerlei tips en associaties of vragen te binnen? Laat van je horen en schrijf me een bericht. Want ik leer graag van jou! De hive mind weet meer ;)

Liefs en tot snel!

Jessica